ஏதோ சொல்லணும் போல இருக்கு..பாகம் 3

வேலா: நீதானடி என் பொண்டாட்டி..அதான் உன்கிட்ட கேட்டேன்.
கவி: மறுபடியும் ஒரு தடவை சொல்லு
வேலா: நீதான் என் பொண்டாட்டின்னு சொன்னேன், புரியலையா...
கவி: ம்ம்ம்...பார்ப்போம் இது எத்தனை நாளைக்குன்னு..
வேலா: நான் பொய் சொல்றேன்னு நினைக்கறியா?
கவி: நான் அப்படி நினைக்கல.. ஆனா...
வேலா: நீ என்ன நினைக்கறன்னு எனக்கு புரியுது, அதை ஞாபகப்படுத்தி என்ன மூட் அவுட் பண்ணாத ப்ளீஸ்..
கவி: ம்ம்ம்... ஆனா எனக்கு ரொம்ப பயமா இருக்குடா.. நீ எங்க என்ன விட்டு சீக்கிரமே பிரிஞ்சிடுவியோன்னு தோணுது...
வேலா: ம்ம்ம்...பிரிவொன்று நேரும் என்று தெரியும் பெண்ணே என் பிரியத்தை அதனால் குறைக்க மாட்டேன்.
கவி: அப்புறம்
வேலா: எரியும் உடலென்று தெரியும் பெண்ணே என் இளமைக்கு தீயிட்டு எரிக்க மாட்டேன்.
கவி: ஹேய் வேலா..
வேலா: ம்ம்ம். சொல்லு..
கவி: ஐ லவ் யு டா...
வேலா: ஆயிரம் தடவை ஐ லவ் யு.. போதுமா... நான் கேட்டத நீ இன்னும் கொடுக்கவே இல்ல..
கவி: என்னது?
வேலா: கிஸ்
கவி: ம்ம்ப்ச்... போதுமா..
வேலா: ம்ம்ஹூம்.. போதாது..
கவி: ம்ம்ப்ச்... ம்ம்ப்ச்... ம்ம்ப்ச்...
வேலா: ம்ம்ப்ச்... ம்ம்ப்ச்... ம்ம்ப்ச்... ம்ம்ப்ச்...
கவி: புதுசா பொறந்த மாதிரி இருக்கு..
வேலா: எனக்கும்...ஆமா டைம் என்ன, எனக்கு தூக்கமா வருது..
கவி: தூங்கதடா.. இப்பதான் டைம் மூணு மணி ஆகுது..
வேலா: உன்ன அப்படியே கட்டி புடிச்சு...
கவி: கட்டி புடிச்சு...
வேலா: தலையில இருந்து கால் வரைக்கும்...
கவி: உனக்கு தூக்கம் வருதுன்னு சொன்ன இல்ல.. போய் தூங்கு போ..
வேலா: நீ எப்பவுமே இப்படிதான்.. நல்ல மூட் வரும்போதுதான் பேச மாட்ட..
கவி: ம்ம்ம்ம்ம்....குட் நைட் டா...
வேலா: குட் நைட் செல்லம்...பாய்..

ஒருவழியாக முடிந்த செல்போன் உரையாடலை தொடர்ந்து தூங்கலாமென்று எண்ணிய வேலனுக்கு சுத்தமாக தூக்கமே வரவில்லை. ஏதோ ஒரு புரிந்துகொள்ள முடியாத மனநிலை அவனை முழுவதுமாக ஆட்கொண்டிருந்தது. அது சந்தோஷமும் இல்லாமல் அல்லது மன அழுத்தமும் இல்லாமல் ஒரு புதுவிதமான, இதுவரை அவன் அறிந்திராத ஒரு மனநிலையாகும். அவனது ஐம்புலன்களும் கவியினுடைய பார்வைக்கும் அல்லது அவளது பேச்சிற்க்கும் கட்டுண்டு இருப்பதை போல உணர்ந்தான்.

யாரிவள், எனக்கும் இவளுக்கும் என்ன தொடர்பு, ஏதாவது பூர்வஜென்ம பந்தத்தின் நீட்சியா அல்லது எனக்காகவே அந்த கடவுளால் உருவாக்கப்பட்டு அனுப்பி வைக்கப்பட்டவளா என வழக்கமாக காதலில் விழுந்த என் நண்பர்கள் புலம்பும்போது அல்லது உளரும்போது நான் அவர்களை பரிகாசம் செய்தது நினைவிற்கு வந்தது.
ஆஹா... இத்தனை நாள் அவர்களை முட்டாள்கள் என எண்ணிய நான் எத்தனை பெரிய முட்டாள் என வேலன் எண்ண தொடங்கினான்.
ச்சே... எப்படி புரண்டு படுத்தாலும் இந்த பாழா போன தூக்கம் மட்டும் வரவே மாட்டேங்குதே.. நான் ஏன் இவளை பத்தி மட்டுமே நினைச்சிக்கிட்டிருக்கேன்..
என்னை தவிர இந்த உலகத்துல எல்லா ஜீவராசிகளும் தூங்கிக்கொன்டிருககிறதே என வேலன் தனக்குள் புலம்பிக்கொண்டிருந்தான்.

அவனது மூளை இவளை தவிர வேறு எதனை பற்றியும் சிந்திக்க மறுத்திருந்தது. அவன் இது வரை யாரெல்லாம் முக்கியம் என நினைத்திருந்தானோ அவர்களையெல்லாம் கவி அனாவசியமாக முந்திக்கொண்டு முதலிடத்தில் வந்துவிட்டிருந்தாள். ஒவ்வொரு இரத்த அணுக்களிலும், செல்களிலும் அவளே நிறைந்திருப்பதாக ஒரு உணர்வு. அவளை தவிர இந்த உலகத்தில் எதுவுமே அவனுக்கு முக்கியமாக படவில்லை. இந்த அளவிற்கான வேதிமாற்றத்தை அவனது உள்ளத்தில் நிகழ்த்தியது எது. அவளது அழகா? நாம்தான் பல அழகான பெண்களை கடந்திருக்கிறோமே, அவர்களெல்லாம் நம்மை ஆட்கொள்ளவில்லையே.. அவர்கள் மீது குறைந்த பட்ச அன்பு கூட வரவில்லையே.. இவளிடம் மட்டும் எப்படி நான் முழுவதுமாக சரணடைந்தேன்.

ஐயோ நான் ஏன் இவள பத்தி மட்டுமே யோசிச்சிட்டு இருக்கேன்.. நானும் காதல் பைத்தியமாகிட்டேனா... இருக்கட்டுமே..

"நீ என்ன லூசா??"
கழுத்தை சாய்த்து
பார்வை இறக்கி
நீ கேட்ட
அழகுக்காகவே
நான் பைத்தியமாகலாமடி...!!

இப்படியான எண்ண ஓட்டங்களின் பெருங்க்கடலில் தத்தளித்துக்கொண்டிருந்த வேலன் கொஞ்சம் போராட்டத்திற்கு பின் அவனையும் அறியாமல் தூங்கியும் போனான். கவியின் நினைவு குதிரைகளும் சற்றே ஒய்வு கொள்ள தொடங்கியிருந்தது அடுத்த நீண்ட பிரயாணத்திற்கு தயாராவதற்காக...

(தொடரும்)

ஏதோ சொல்லணும் போல இருக்கு..பாகம் 2

ரயில் நிலையத்தை விட்டு வெளியே வந்த நான் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக என்னுடைய சுய நினைவுக்கு திரும்பிக்கொண்டிருந்தேன். ஆஹா ரொம்ப நேரம் ஆகிவிட்டது என நினைவுபடுத்தியது அப்பாவின் செல் போன் அழைப்பு. வீட்டிற்கு வந்து சீக்கிரமாக இரவு உணவை முடித்துவிட்டு எனது அறைக்குள் சென்றதும் கவியிடமிருந்து அழைப்பு வந்தது.

கவி: வீட்டுக்கு வந்துட்டியாடா, மழையில மாட்டிக்கிட்டியா என்ன?...
வேலா: மழையிலெல்லாம் மாட்டல, உன்கிட்டதான் வசமா மாட்டிக்கிட்டேன்.. இனி என் வாழ்க்கையிலே நிம்மதியே இருக்கப்போரதில்ல..
கவி: ஏன் அப்படி சொல்லுற?
வேலா: உன்ன இனிமே என்னால இந்த ஜென்மத்துல மறக்க முடியாது கவி..
கவி: என்னாலயுந்தாண்டா... வேலா, என்ன உனக்கு புடிச்சிருக்காடா...
வேலா: என்ன உளர்ற..நீ என் உயிர்டி..
கவி: அது இல்ல, என் முகமே ஞாபகம் இல்லன்னு சொன்னே, இப்ப நான் பாக்க எப்படிடா இருக்கேன், என்ன உனக்கு உண்மையிலேயே பிடிச்சிருக்கா சொல்லு...
வேலா: நான் கவியதான் லவ் பண்றேன்.. கவியோட உடம்ப இல்ல.. புரிஞ்சுதா.. நீ எப்படி இருந்தாலும் என் செல்லகுட்டிதான்..
கவி: (மௌனம்)
வேலா: ஏய்.. என்ன ஆச்சு..
கவி: ஒன்னும் இல்லடா.. எனக்கு பேச்சு வரல..வேலா..வேலா...
வேலா: ம்ம்.. சொல்லு...
கவி: ஐ லவ் யு டா...
வேலா: மீ டூ குட்டி..
கவி: நீ ஏன் ரயில் உள்ள வரல.. நான் என் லக்கேஜ வச்சிட்டு உடனே திரும்பி கதவு பக்கம் வந்தேன்.. நீ மட்டும் அங்க இருந்திருந்தா உன்ன அப்படியே கட்டிபுடிச்சி முத்தம் கொடுத்திருப்பேன்..
வேலா: அங்க நிறைய பேர் இருந்திருந்தாங்க..
கவி: யார் இருந்தா என்ன, நான் நிச்சயம் கொடுத்திருப்பேன்..
வேலா: அம்மா என்ன பண்றாங்க?
கவி: அவங்க படுத்து தூங்கறாங்க... நான் என் பெர்த்ல இருக்கேன்.. ஏசி கம்பார்ட்மென்ட் என்பதால் எந்த இரைச்சலும் இல்ல..
வேலா: ஹேய் கவி, இன்னிக்கி எனக்கு எவ்வளோ சந்தோஷமா இருக்கு தெரியுமா..
கவி: எவ்வளவு சந்தோஷமா இருக்கு?
வேலா: எனக்கு சொல்ல தெரியல, உன்ன இன்னிக்கி ரொம்ப நாளைக்கு அப்புறம் பார்த்தப்போ, எனக்கு அப்படியே இதயமே நின்னு போச்சு.. நீ எவ்வளோ அழகா இருந்த தெரியுமா..
கவி: என்ன புடவையில பார்த்தின்னா நீ மயக்கம் போட்டு கீழ விழுந்துடுவேன்னு நினைக்கிறேன்..
வேலா: அதுவும் இல்லாம பார்த்தேன்னா ஒருவேளை மயக்கம் போட்டு விழுந்துடுவேன்..
கவி: அய்யே.... சீ போடா...
வேலா: நீ ஏன் கவி என் வாழ்க்கையில வந்தே? அதுவும் இவ்வளவு நாள் கழிச்சு? வேட்டையாடு விளையாடு படத்துல கமல் சொல்லுறாப்போல "எத்தனையோ காலம் தள்ளி நெஞ்சோரம் பனித்துளி"..
கவி: வேலா.. நீ எனக்கு கிடைப்பியா? கிடைக்கமாட்டியா? சொல்லு..
வேலா: நான் உனக்கு கிடைப்பேன், நீதான் எனக்கு கிடைக்க மாட்ட..
கவி: புரியல..
வேலா: போக போக புரியும்..
கவி: டேய்.. ஒரு நிமிஷம்.. அம்மா பாக்குறாங்க... நான் அப்புறம் கூப்புடறேன்.. தூங்கிடாதே..
வேலா: சரி, எனக்கும் பாத்ரூம் போகணும்...

மணி சரியாக நடு இரவு பன்னிரண்டு ஆகி அரை மணி நேரம் முடிந்துவிட்டது..

கவி மீண்டும் அழைக்க..

கவி: என்னடா தூங்கிட்டியா..
வேலா: இல்லப்பா.. நான் உன்ன நினைச்சி..
கவி: என்ன நினைச்சி...
வேலா: ஒன்னும் இல்ல விடு..
கவி: இப்போ சொல்லலேன்னா நான் உன்கூட பேசவே மாட்டேன் தெரிஞ்சுக்கோ..
வேலா: இதையே சொல்லியே என்ன மிரட்டிடுற..
கவி: சொல்லு...
வேலா: மூன்றாம் பிறை படத்துல இருக்குற கண்ணே கலைமானே பாட்டுல ஒரு வரி வரும், அதை நினைச்சு பார்த்தேன்... எனக்கு கண்ணெல்லாம் கலங்கிடுச்சு...
கவி: என்ன வரி அது..
வேலா: "உனக்கே உயிரானேன், எந்நாளும் எனை நீ மறவாதே" அந்த வரிதான்... என்ன மறந்துடுவியா கவி..
கவி: இந்த ரயில்ல இருந்து குதிச்சிட்டா நீ என்ன நம்புவியா வேலா...
வேலா: ஏன் இப்படி பேசுற..
கவி: பின்ன என்ன, நீ மட்டும் ஏன் என்ன ஹர்ட் பண்றமாதிரி பேசுற..
வேலா: சரி இனிமே பேசமாட்டேன்.. ஆனா நீ இன்னும் என் கேள்விக்கு பதில் சொல்லவே இல்ல..
கவி: என்ன கேள்வி?
வேலா: என்ன மறந்துடிவியான்னு கேட்டேன்..
கவி: சத்தியமா மறக்க மாட்டேன்..
வேலா: (ஒரு பெருமூச்சு)
கவி: ஹேய், நம்ம ரெண்டு பேரோட கெமிஸ்ட்ரி சூப்பரா இருந்துச்சிடா..
வேலா: அப்படியா.. அப்படியே பிசிக்சும் சூப்பரா இருந்தா நல்ல இருக்கும்..
கவி:ம்ம்...
வேலா: ம்ம்ம்ம்ம்....
கவி: ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்.....
வேலா: ம்ம்ம்ம்ம்....
கவி: ஏய், உனக்கு என்ன ப்ளட் க்ரூப்டா..
வேலா: ஒ பாசிடிவ்
கவி: எனக்கும் ஒ பாசிடிவ் தான்..
வேலா: ஒ க்ரேட்..
கவி: நம்ம ரெண்டு பெரும் கொஞ்சம் ப்ளட் எக்சேஞ் பண்ணிக்குவோமா...
வேலா: எதுக்கு...
கவி: உன் ரத்தம் என் உடம்புல ஓடனும்டா...
வேலா: முடியல... சத்தியமா சொல்றேன் கவி... நீ சொன்னினா நான் அப்பவே செத்துடுவேன்.. நான் பொய் சொல்லல... நான் உன்கிட்ட இருந்து எதையுமே எதிர்பாக்கல.. எதையுமே.. நீ கொஞ்சம் கொஞ்சமா என் ரத்த்திலியே கலந்துட்டே..நான் உள்ளர்றேன்னு நினைக்கிறேன்... எனக்கு இப்போ அலங்காரமா பேச தெரியல..ஐ லவ் யூடி.. ஐ லவ் யு...ஐ லவ் யு...ஐ லவ் யு... ஐ லவ் யு... ஐ லவ் யு...ஐ லவ் யு...
கவி: நிச்சயமா நம்ம லவ்வ இந்த உலகத்துல யாருமே புரிஞ்சிக்க போறதில்ல...
வேலா: உனக்கு புரிஞ்சா போதும்... ஹேய் கவி, எனக்கு ஒரு கிஸ் கொடேன்..
கவி: அதை நீ போய் உன் பொண்டாட்டிகிட்ட கேளு..

(தொடரும்)